USG nerek jest jednym z częściej wykonywanych badań USG.
Współczesna nefrologia diagnozuje choroby układu moczowego przy pomocy badań laboratoryjnych. Jednak badania obrazowe dopełniają niejednokrotnie diagnozę. Nie należy ich zatem lekceważyć.
W przebiegu przewlekłych chorób nerek badania USG są na wagę złota, a swoją informatywnością niejednokrotnie przewyższają badanie lekarskie.
Dzieje się tak, dlatego że przewlekłe choroby nerek, które prowadzą do ich niewydolności, nie bolą. Pacjenci zatem nie zgłaszają się do lekarza. Badanie USG nerek pozwala jednak ocenić kondycję narządów i zdiagnozować ewentualne choroby.
Częste, bolesne oddawanie moczu, uczucie ciągłego parcia na mocz, nietrzymanie moczu, ból brzucha lub w okolicy lędźwiowej gorączka i krwiomocz to objawy zakażenia układu moczowego.
Przyczyną objawów są drobnoustroje, najczęściej bakterie namnażające się w układzie moczowym. W badaniu ogólnym moczu stwierdza się obecność leukocytów, czasem białka i erytrocytów. Zakażenie potwierdza dodatni posiew moczu.
Zakażenia układu moczowego mogą wymagać dalszej diagnostyki celem wykluczenia nieprawidłowości układu moczowego lub zaburzeń ogólnoustrojowych.
USG układu moczowego to podstawowe badanie obrazowe u chorych z zakażeniem układu moczowego.
Ból w okolicy lędźwiowej promieniujący do podbrzusza i pachwiny, ból brzucha, uczucie ciągłego parcia na mocz, krwiomocz, nudności i wymioty to objawy kolki nerkowej spowodowanej obecnością złogów w układzie moczowym.
USG jest podstawowym badaniem wykonywanym dla potwierdzenia rozpoznania. W badaniu ogólnym moczu stwierdza się obecność krwinek czerwonych.
Kamica moczowa w okresach pomiędzy napadami kolki nerkowej może nie dawać objawów. Schorzenie to jest jednak jedną z najczęstszych przyczyn uszkodzenia nerek i niewydolności tego narządu.
Osoby z nawracającą lub obustronną kamicą moczową wymagają wykluczenia zaburzeń metabolicznych sprzyjających powstawaniu złogów w układzie moczowym (w tym nadmiernego wydalania z moczem składników budujących złogi) oraz oceny układu moczowego.
Białkomocz i krwinkomocz może być objawem chorób nerek (między innymi kłębuszkowych zapaleń nerek), wynikiem uszkodzenia nerek w przebiegu schorzeń innych narządów i objawem chorób ogólnoustrojowych (cukrzycy, nadciśnienia tętniczego, tocznia układowego, szpiczaka mnogiego).
Kłębuszkowe zapalenia nerek to grupa chorób przebiegająca z białkomoczem i krwinkomoczem, obecnością wałeczków w badaniu moczu, podwyższeniem stężenia kreatyniny w surowicy i obniżeniem wskaźnika eGFR (wyliczonego przesączania kłębuszkowego).
U chorych z kłębuszkowym zapaleniem nerek mogą występować objawy (obrzęki, wzrost ciśnienia tętniczego, krwiomocz, zmniejszenie ilości oddawanego moczu) lub choroba przebiega bezobjawowo.
Kłębuszkowe zapalenia nerek wymagają szczegółowej diagnostyki i leczenia ponieważ moga prowadzić do schyłkowej niewydolności nerek.
Choroby obejmujące tylko nerki i wiele chorób spoza układu moczowego jest przyczyną upośledzenia czynności filtracyjnej nerek (funkcji oczyszczania organizmu z produktów przemiany materii) czyli niewydolości nerek.
Upośledzenie czynności wydalniczej nerek objawia się podwyższeniem stężenia kreatyniny w surowicy i obniżeniem wskaźnika eGFR (wyliczonego przesączania kłębuszkowego). Wiele chorób nerek przebiega bezobjawowo i podstępnie prowadzi do całkowitego zniszczenia nerek. W zaawansowanej niewydolności nerek pojawia się brak łaknienia, obrzęki, nadciśnienie tętnicze, niedokrwistość.
Wczesne podjęcie leczenia może zapobiec postępowi niewydolności nerek.
Leczenie w późniejszym okresie ukierunkowane jest na zmniejszenie objawów choroby i przygotowanie do leczenia nerkozastępczego (dializ, przeszczepienia nerki).
umów wizytę